توی اين زندگی ساکت و سرد. يه روزی يه دلقکی اومد و رفت. مثل يک پرنده غريبه بود. از کنار بوم من پر زد و رفت. دلقکی که عشق من برای او. مثل اون بازيه روی صحنه بود. اون منو برای قلبم نمی خواست. او دری تازه به روی من گشود. دلقکی که با تمام گريه هام و خنده هاش. گريه های بی قمش خنده های پر صداش. من يه بازيچه شهر عشق او. او تمام زندگی با تمام بازی هاش. يه بت چينی از او واسه خود ساخته بودم. اونجوری که دل می گفت ساخته و پرداخته بودم. اما باورم نشد تمومه زندگيمو به پای اون باخته بودم.

بخدا انگیزه نمونده واسم! نمیدونم اجرای محسن رو تو جام جم میبینین یا نه اما اون دیگه اجرا هاشم به دل نمیشه. نوشته شده در جمعه چهاردهم مرداد 1390ساعت توسط رضوان. برای من از دور دست تکان نده! من تو را همین نزدیکی گم کرده ام.

هر آدمی لبخندی از خداست تبریک به تو که زیباترین لبخند خدایی. یک ساله دیگه هم گذشت. به نام یگانه بی همتا. خدایا خدای خوب و عزیز و مهربون دم افطار و دم سحر ماه رمضون رو خییییلی دوس دارم .

وقتی بهت فکر می کنم یهو میشی همه کسم. یادمه این وبلاگ زمان 16 17 ساله بودم خاطره می نوشتم و با تمام وجودم دوسش دارم و. تنها وبلاگیه که هیچ وقت فراموش نشد. اونم به خاطر دوستایه خوب مجازی که از طریق همین وبلاگ. باهاشون اشنا شدم و کلی خاطرات مجازی واسم ساختن. الان من 23 سالمه یا 22 نمیدونم کدومش درسته. ولی چند ساله که از عمر این وبلاگ می گذره و من. وبلاگایه زیادی ساختم تو این مدت ولی هیچ گدوم مثل این نشد. تو این مدت من خیلی بهتون قکر می کردم.

قطاری که به مقصد خدا می رفت.

چرا که اسمان می خندد و ستاره ها خوشحالند. قطره های باران بی صبرانه و با شوق خود را به شیشه ها می کوبند. موهایم را در دستان سرد و تنهای باد رها می کنم. و می خوانم از خاطراتم. عشقی که برایم زندگی اورد شیرین ترین لحظات را. و باز می خوانم از عشق. عشقی که ساخت برایم قصر بلوری رویاییم را و شکست در هم کلبه ی تنهایی ام را. که تنها هم نفسش اشک بود و اشک. بگذار بخوانم از عشق . که ملیون ملیون قصه دارد. قصه ی نا مه های رنگی. قصه ی عکس هایی که هنوز برایم خاطره نیست. بگذار بخوانم از عشق .

سلاااااااااااااااام سلااااااااااااااااام سلاااااااااااااااام بعد از مدتها درس خوندن و امتحان دادن بازم سلاااااااااااام. امروز که نه دیروز یعنی 16 خرداد تولد دوستمون سونیا بود ولی خوب من خونه نبودم رفته بودیم شیراز اونم عجب شیرازی حالا داستانشو بعدا میگم واستون بریم سراغ تولد. دوستی دیگه ببخشید دیگه نباید دیر میشد. وقتی فوت میکنی آرزو یادت نره میخوای مترجم شی هااااا ما هم که میدونی همه بچه مهندس.