که از بدو ورودم به دنیایت ارزانیم داشتی . که پارادوکس زیبایی در زندگی من است . پارادوکسی ست از زندگی من و یا شاید بسیاری از دیگرانی که قدرش را نمی دانیم . شاید هم مفهومش را! شاید همان نعمتی باشد که اگر نباشد یعنی خدا ما را ب حال خودمان رها کرده . مان را نیز شکر نمیگوییم و فکر میکنیم که خدا تمام بد های دنیا را بر ما نازل کرده! هر که در این بزم مقربتر است جام بلا بیشترش می دهند. Ϟ چند خط دل نوشته .

به هرکجا که پای میگذاری عشق را بگستران اول از همه در خانه خویش. بگذار هرکسی که پیش تو می آید با روحیه ای بهتر و شادتر حضور یابد. هیچوقت برای تازه شدن دیر نیست. این شعر ها یتیم شده اند! .

בست ن وشتہ هآےجستہ گریختہ مל. هے فلآنے زندگے شاید همیל بآشد! درگلویم ابر کوچکی ست. درحیرتم که چرخ چرا غرق خون نشد. در ماتم حسین زمین واژگون نشد . غم هایش را خودش میداند و دلش. که همه تنها لبخندهایش را میبینند. و هیچکس جز همان دخ. از یخ زدن احساس و قلبش.