سرماخوردگی چند روزه فرصت داد تا بالاخره صد سال تنهایی را بخوانم. موقع خواندنش فکر می کردم که چه قدر درباره اش حرف می شود زد. ولی الان یعنی حدود 15 دقیقه بعد از اتمام داستان. حس می کنم که چه قدر بی پناهم و بی پناهیم. الان دوست دارم گوشه ی امنی پیدا کنم. قرآن بخوانم به روایت آفرینش ایمان بیاوررم و بگویم. چه خوب که پوچ و هیچ نیست. چه خوب که کسی آفریده است. چه خوب که کسی آغوش امنی گسترده است. چه خوب که مردن پایان نیست. و برای بعدش هم ماجرایی هست.

وبلاگ شخصی سيد مهدی موسوی.

ریزش احساس و فکر من بر ساحل دنیای مجازی. چقدر زود دير مي شود! انگار همين ديروز بود كه اولين روزه ي اين ماه را گرفتيم. چه مبارك سحري بود و چه فرخنده شبي! چقدر بالا و پايين داشت اين ماه براي من! و البته مبارك بود. مبارك بود براي آنكه اطرافيانم را بهتر بشناسم. و البته امتحان هايي كه . خدا نصيب كسي نكند! چقدر زود دير شد. هنوزچهار پنج روزي باقيمانده! چه کنم اگر .