من مطمئنم یکی تو مسیر موفقیت من پوست موز انداخته. ای خدایی که خالق خرسی. بنده را آفریده ای مرسی! سلام من مائده مظاهری هستم. وقتی کلاس اول دبیرستان بودم این وبلاگ رو افتتاح کردم و قسمتی از خاطراتم رو نوشتم. کلاس دوم اومدم و خاطره نویسی رو رها نکردم و بازم نوشتم . الان هم که دارم میرم کلاس سوم باز هم مینویسم که بعد از سال ها علاوه بر دفتر های خاطرات حقیقی یه دفتر خاطرات مجازی هم داشته باشم. وای خدا امروز چقدر من happyام.

زندگی مردی از جنس این روزها. غربت را زمانی حس کرد که چشمانش را بست. تنهایی را زمانی حس کرد که لبانش را بست. و مرگ را زمانی حس کرد که خودش را زندانی کرد. غربت را احساس کرد چون چشمانش را بست. چون احساس غریبی کرد با دنیای اطرافش,چون احساس کرد دلیلی برای دیدن چیزهایی که غریبند وجود ندارد. چشمانش را بست ولی گاهی به امید اینکه شاید دیگر از غریبی خبری نباشد یکی از پلکهایش را باز نگه می داشت و یواشکی به اطراف نگاهی می کرد. اما باز چشمانش را می بست. سرگیجه های شدید تمامی ندارند. آفتاب من تو بودی ز.

کسی که باخت تا رفیقش برنده بشه. به رودخونه که میره پشت سرشم نگاه نمیکنه. به صداقت سیم خاردار که پشت رو نداره. به وفای دریا که ماهی مرده رو از اب بیرون نمیندازه. به مرام اسمون که با اون همه ستاره اش یک ذره ادعا نداره. قبل از اینکه فاحشه ای تو را به خود جذب کند. آیا بین دختر فاحشه و ذهن فاحشه;.

عاشقان چون عهد با جانان کنند جان شیرین بر سر پیمان کنند. کلی عکس تو وبلاگم داشتما. نمیدونم این بلاگفا جون چیکارشون کرده. آن روز با تو بودم. آن روز كه با تو بودم.