و ما تا ابد به آنها که قمقمه ها را دفن کردند تا هوس آب نکنند مدیونیم. دلم برای تک تک لحظات با شما بودن تنگ شده.

اگر تنهاترین تنها شوم باز هم خدا هست. حرف های ما هنوز نا تمام. باز هم همان حکایت همیشگی. پیش از آنکه با خبر شوی. لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود. ای دریغ و حسرت همیشگی. سته ام از این کویر. و هر روز او مت.

فک کنم the last up. نگارش در تاريخ یکشنبه 19 شهریور1391 توسط مبینا جووون. سلوووم و صد سلوووم به جیگلای خوددددددددددم. میبینم که 1 مهر نزدیکه. و همه به زودی اشکمون در مشکمونه. اصن خدا لعنت کنه مخترع مدرسه رو والاااا. الان قیافه من دیدن دیدن داره ها 2کیلو لاغر شدم بس حرص خوردم مهر داره میاد. آورین ینی شورو اشتیاق به درس و مدرسه. راسی یه خبر خوب واسه اونا که چشم دیدنمو ندارن. یا یه خبر بد واسه اونا که دوسم دارن و من عاشقشونم.