دل نوشته هایی از سر شیدایی. اینجا کلبه ی تنهایی من است . بر در و دیوارش فریاد های تنهایی و بی صداییم را حک می کنم . در سکوت کلبه ام فریاد می زنم تا بمانم . شاید که بمانم تا زمانی که . تا زمانی که اینجا جایی باشد برای دل من و تو. فعلا تعطیل تا شاید وقتی دیگر. دیگر جایی برای خواندن عاشقانه هایم نیست. آن هم عاشقانه هایی بی مخاطب. من به بودنش نیازمند شدم . من به انتظار آمدنش نشستم. وقتی که دیگرنمی توانست مرا دوست بدارد.

ای کاش ما هم راندوو داشتیم تا دختران و پسران ما از آخر هیات برای قرار ملاقات استفاده نمی کردند. ای کاش ما هم ریتینگ سرمایه داشتیم تا حاجیان ما از مراسم محرم برای به رخ کشیدن سرمایه و پز قربانی استفاده نمی کردند. ای کاش ما هم گروههای موسیقی داشتیم تا جوانان ما از مراسم محرم برای تشکیل گروه موسیقی استفاده نمی کردند. ای کاش ما هم گیوتین داشتیم تا مازوخیستیها از قمه برای کشتن خود استفاده نمی کردند. ای کاش ما هم رقص محلی داشتیم تا محلات مختلف از سینه زنی برای حرکات موزون استفاده نمی کردند.