سال هاست آسمان شهر ما دیگر آسمان آبی همیشگی نیست . باز من من باشم و آسمان . شاید آسمان هیچ وقت همان آسمان آبی آن روزها نباشد . روز ها می گذرند یکی پس از دیگری . ولی من در انتظار آبی آسمانت خواهم ماند! تو هم با من بمان. باز هم تنهایی ام را آمده ام تا با تو قسمت کنم. آخر همیشه ی تنهایی ام به تو ختم می شود. مدتی است دیگر نگاهت سایه بان بی کسی ام نیست. مگر نمی دانی که بی تو .

خشونت دنیا یادم داد دوست بدارم. ای کاش می توانستم تو باشم. اگر می توانستم تو باشم . سروده ی چند قرن پیش. ساقه ی شبدر سه برگ. گل شب بو چهار گلبرگ. آسمان بی ستاره ی ابری امشب. آبستن بارش بارانی نوروزی ست. شب ابری از ستاره تهی ست. ساقه ی شبدر سه برگ. شب اما بجای دو حرف. من هنوز در کوچه ی اول هستم. که آسمان چهارمین شب نورورزی. تا دو بار سكوت طلائي. از دو بال سبز پرنده.

هر زمان در مجمعی گردی چه دانی حال ما. خانمانسوز شود آتش آهی گاهی. ناله ای میشکند پشت سپاهی گاهی. بی تو میشه زنده موند ولی زندگی نمیشه کرد. منم و یک دل عاشق. شراره ها و شکوفه ها. بی تو رو به غروب. فقط نگاه بودوعشقی که من داشتم. اومدم تا با یه موضوع دیگر به وبلاگ نویسی ادامه بدم.