آنجا که باید دل به دریا زد همین جاست . دیشب برگشتم از وطن به وطن! نگارش در تاريخ سه شنبه سی ام اردیبهشت 1393 توسط ن ف س. خدایا این جمعه های عاشقانه رو از من نگیر .

دلم یک تاب وتب شهدایی می خواد. کاش از پنجره این اتاق کوچک در دانشگاه معبری باز میشد به سوی نور. دفاعم الحمدلله انجام شد ومن پس از سه سال رسیدم به حرف شهید مریم . شهدا خیلی چیزها می دانند که ماها نمی دانیم. چه قدر وقت لازم است برای دانستن وچقدر ایمان. دلم می خواهد با شهید مریم صحبت کنم . دلم صحبت خیالی ویک طرفه نمی خواهد. باید بشینم ومریمم برایم بگویید. تنها جایی که بودنش را باتمام وجود حس میکردم.

منتظرم منتظرم مسافرم زود برسه یه روز جمعه از سفر مهدی موعود برسه. یک نخ از جامه ی احرام تو ما را کافیست. در منی یا به حرم یا عرفات یا مشعر. لحظه ای یاد کنی از من شیدا کافیست. نامه ای گر شود از سوی تو امضا کافیست.

ღ ღ نسی زندگے م ღ ღ. در انسان غوغایی به پا می شود. اما کاری نمی توان کرد. جز سرکوب تمام خواسته ها! می دانم فصل بعد. می بینم روزی را که. ملخ خشکی تک تک صفحه هایم را می خورد. آن وقت است که آرامش را می توان دریافت. و کاملا حس کرد! چه زیباست آن روز. عشق آمد خويش را گم كن عزيز. قوتت را قوت مردم كن عزيز. عشق يعني خويشتن را گم كني. عشق يعني خويش را گندم كني. عشق يعني خويشتن را نان كني. مهرباني را چنين ارزان كني.