به نام آنكه نگين دوستي را بر انگشتر تنهائي نهاد. این وبلاگو فقط به خاطر عشقم مریم که تو این دنیا تک ستاره ی قلبمه. و با یاد اون قلبم به تپش میفته. ور کن که من تنها تو را دوست دارم.

وقتی خیلی کوچک بودم اولین خانواده ای که در محلمان تلفن خرید ما بودیم هنوز جعبه قدیمی و گوشی سیاه و براق تلفن که به دیوار وصل شده بود به خوبی در خاطرم مانده. قد من کوتاه بود و دستم به تلفن نمیرسید ولی هر وقت که مادرم با تلفن حرف میزد می ایستادم و گوش میکردم و لذت میبردم . بار اولی که با این موجود عجیب رابطه بر قرار کردم روزی بود که مادرم به دیدن همسایه مان رفته بود . رفته بودم در زیر زمین و با وسایل نجاری پدرم بازی میکردم که با چکش کوبیدم روی انگشتم.

خوشامدیست دوباره بین دستانی گرم به وسعت آسمانو پرواز. عقاید نو کانتی از آن من شقایق نرماندی ازآن تو. هلاوتو بی صبری از آن من عشق پانزده سانتی از آن تو. ماکارونی تمر هندی ازآن ما خیابان شهید قندی از آن ما. قبری که بهش می خندی از آن ما . زکاوت و رندی از آن ما. عقاید نو کانتی از آن من شقایق نرماندی ازآن تو. ز سفره چه می گویی خاتم من با خودت چه می گویی. خاتم من دیگه واسه چی می جوویی. ماتم من بابا تو چه پررویی. خاتم من اسبتو کجا میبندی.

نوشته شده توسط خادمین سیدالکریم. شهرری غرق در شادی و سرور.