دل نوشته های عشق و دلتنگی. برگرفته از مطلب ارسالي يك دوست. چگونه بسرایم غمگینی تنهاییم را. وقتی عطش دل را به آتشی فرو نشاندی. تا فریادم در گلو بانگ اندوهگینی بسراید برایت. نفس که از سینه برآید جز گوش فریاد گر را. نجوایی نیست در این زمانه . وقتی که تمام غمگینی عالم برایت به رقص درآید. وبی هم نفسی هم پاییش کند. وقتی فریادهایم اندوهی میشود در سینه کش غربت و تنهایی.

شادیهای کوچک یک خانم خونه دار. سرودی خوش از اعماق زندگی . هر چقدر که سنم بالاتر میرود . بیشتر احساس میکنم که همه شادی های کوچک وبزرگم . همه احساس های خوبم به زندگی . در گرو خواست و مشیت خداست . اگر مثل ادمهای بی دین فکر می کردم. چقدر زندگی جای وحشتناکی بود و من چه قدر بی پناه بودم و تنها . هرچه قدر که سنم بالاتر می رود . بی پناهیم بیشتر نمایان می شود و من محتاج تر به خدایم . نوازشم میکنند بهم میگن که دوستم دارند نگاهم میکنند و من احساسشان میکنم .

وانسان باقانونی به نام قانون عشق خلق شد. پاییز می رسدکه مرا مبتلا کند. بارنگ های تازه مرا آشنا کند. پاییزمی رسد که همانند سال پیش. خود را دوباره در دل قالیچه جا کند! او می رسد که پس از نه ماه انتظار. راز درخت باغچه را برملا کند. او قول داده است که امسال از سفر. اندوه های تازه بیارد خدا کند. او می رسد که بازهم عاشق کند مرا. او قول داده است به قولش وفا کند. پاییزعاشق است وراهی نمانده است. جز اینکه روز وشب بنشیند دعا کند. شاید اثر کندوخداوند فصل ها. یک فصل را به خاطر او جابه جا کند.