هرچند خود معشوق رند شاعران است. زن شاعری بی شعر و بی نام و نشان است. زن نغمه ی گنجشک های صبحگاهان. زن بغض سنگین گلوی دختران است. زن با تمام آفرینش مهربان است. مردی اگر دستی به سمت آسمان برد. زن پله پله پله پله پلکان است. زن ب عدی از احساس ژرف مادران است . زن همدم چایی و قند و استکان است. مهرش کلام الله و دو دونگ دکان است. یک روی زیبایش فقط لبخند و عشوه ست.

دنیا یک تجارت خانه است و ما انسان ها گذرمان به این تجارت خانه افتاد تا تجارت کنیم. باید در این تجارت خانه روز به روز رشد کنیم تا در منزل و مأوایمان که آخرت است از این تجارت استفاده کنیم.

همه ی آن چیزها که. سخت سخت به دست آمدند . هنوز هم وقتی دلم می گیرد لاک می زنم به ناخن هایم و اینقدر وسواس به خرج می دهم که رنگاهیش حالم را جا بیاورد . هنوز هم وقتی زیادی خوشحالم ته دلم با خودم خلوت می کنم. و خیلی هنوز های دیگری که هنوز به وجودشان پایبندم. گرد و غبار خفه ام می کند وقتی لب می گشایم که چیزی بگویم. باشد که باشیم برای هم .

فاتولز - جدیدترین ابزار رایگان وبمستر. انقدر معصومیت از صورتش می بارد که دلم می خواهد تا ابد فقط نگاهش کنم. با انگشتان کوچکش دستم را محکم گرفته. دلم هری می ریزد پایین. سرم را می اندازم پایین و می زنم زیر گریه. می دانم که از حالا به بعد باید سرم را بیاندازم پایین و گریه کنم. من از خدا که تو را آفرید ممنونم. آدمیزاد بعضی وقت ها دلش را به چه چیز هایی خوش می کند! عنوان از فرامرز عرب عامری.

نفرين به شهري كه در آن غريبه ها آشنا ترند! میدانم برای چه زنده ام. میدانم یکبار بگوید دوستم دارد میمیرم. دل بستن به بودنی که ازان دیگریست,همان است ک میگویندش حماقت. انسانها به هنگام احساس خسران فغان ميکنن. و از وقتی ک دیگه نیستی برای کسی تازه میفهمی برایش که بوده ای.

آشیانه ی افکار در هم و برهم من. دل نوشته ای از همه جنس. بعد از تو سیب های سرخ یخچال در حسرتت زرد شدند. دیگر آن قدر کوچک نیستم که درون دلتنگی هایم غرق شوم. نبودنت از من انسان قانعی ساخته. حالا من از پدر به قاب عکست و سنگ قبری سیاه بسنده کرده ام. خواستم عاشقانه ای برایت بنویسم برای روز پدر اما هر خواستنی عین توانایی نیست. صدای مردانه ات وقتی من رو خانمی بابا صدا می کردی یا بهم می گفتی فرفره خانم. من حقیقی در دنیای مجازی.