با یک تجربه ی قدیمی در خدمت شما هستم. عرض سلام خدمت بانوی مهربان. مشتاق ماه روی شمایم اگر زمان-. فرصت دهد به محضرتان مفتخر شوم. یادش به خیر کوچه ی مهتاب دو جوان. وقتی که- من- حریر شما را به باد داد. مهتاب از خجالت خود پرده ای از آن-. کوچه ولی نور پوش بود. از اطلس طلوع دل انگیز ماهتان. فصل سکوت- کوچه هماغوش ماه بود. زیبا ترین سپیده ی تاریخ بی گمان-. در آن زمان ظهور کرد . آه! وقتی شکست حلقه ی ما -سوت- پاسبان. آمد دوباره سوت- ودیگر ندیدمت. بانو دلم عجیب گرفته . تو چرا گريه نمي كني! .

پیش من باش که لایق! در خور فهم حقایق بشوم. آمدی برق وش از راه و نشد. تا که ممنون دقایق بشوم. من که از یاس نبردم بوئی. داغ دل های شقایق بشوم. پدرم رفت و مرا شاعر کرد. تو بمان تا که من عاشق بشوم. دوری تو سببی بود که من. م ثل گریه ی هق هق بشوم. گله ای نیست نمی آئی و من.

حامیان توافق خوب و استقلال علمی. و در این کوچه همه پنجره ها آخر سر. میشود باز به روی تو و ما آخر سر. توی این کوچه و پس کوچه همه محو شدند. همه رفتند و ماند این رد پا آخر سر. تو و یک باغ پر از چلچله و بوی بهار. میرسد موسم پائیز فرا آخر سر. تو پر از عشق به پروازی و من میدانم. که از این گوشه رهائیم رها آخر سر. و غمت بر در و دیوار دلم خواهد ماند. مثل یک قاب ترک خورده بجا آخر سر. بله میدانم از این راه شبی میگذری. تا کنی کوچه پر از نور خدا آخر سر.