دعای او ل خمس عشر را خواندهام. اشک از اشکم جدا نمیشد. همیشه برایم سوال بوده چرا بعضی وقتها حالم خوش است و خیلی از وقتها بد. نکند زیر سر نویسنده . نه! بعد از چندین داستان که بازیام داده فهمیدهام کارهایش همین طور بی حکمت نیست. هر دفعه به او توپیدهام جواب دندان شکنی به من داده. این بار باید با احتیاط با او صحبت کنم. آقای نویسنده! با شما هستم.

حامیان توافق خوب و استقلال علمی. گفتگو ی شمع و پروانه. شبی یاد دارم که چشمم نخفت. شنیدم که پروانه با شمع گفت. که من عاشقم گر بسوزم رواست. برفت انگبین یار شیرین من. همی گفت و هر لحظه سیلاب درد. که ای مدعی عشق کار تو نیست. که نه صبر داری نه یارای ایست. تو بگریزی از پیش یک شعله خام. تو را آتش عشق اگر پر بسوخت. مرا بین که از پای تا سر بسوخت.