امشب دلم گرفته و بغض گلویم ترک برداشته . چشمهایم دیگر طاقت دیدن و باور کردن را ندارند. هرگاه نتوان گذر زمان راباور کرد باید.

به نام او که هر چه داریم از اوست. امروز بعد از کلی سال که از نوشتنم توی وب میگذره یهویی دلم هوای اینجا رو کرد. گفتم بیام تو شب تولد 25 سالگیم توی وبم یه خاطره جابزارم و برم . شایدم بازم اومد و مثل قدیما دوباره نوشتم. اخه الان وضعیتم با چند سال قبل خیلی فرق کرده. به لطف خدا یه دختر کوچولوی مامانی دارم که مجال هر کاری رو ازم گرفته. دلم میخواد تو این شب چند تا ارزوی مهم از خدا بخوام انشالله اگر زنده بودم سال دیگه همش براورده شده باشه. سوم میخوام دخترم همییشه خوب باشه و عاقبتش بخیر باشه.