ولی به فکر پریدن بود. با صدایی بلند گفت حسین تا همه بشنوند گفت حسین دهنش بغض بغض ساکت بود بدنش بند بند گفت حسین پدرم جای ارث عشق . گفتم سلام و صحن علیک السلام شد. گفتم رضا و آب دهانم شراب شد مستی ردیف و. قافیه اش انتخاب شد مستی هوای من دم بابالجواد بود وقتی دعای . ای صوم و صلات با اباعبدالله.

قدمی سوی سپاه و قدمی سمت حرم. دو رباعی و یک غزل عاشورایی. هم یکسره می به جام ها می ریزند. هم شیرینی به کام ها می ریزند. این قوم به احترام مهمان هاشان. سنگ از سر پشت بام ها می ریزند. برگرد که ماهپاره ای هست هنوز. بمان ستاره ای هست هنوز. هرچند سپاهت همه افتاده به خاک. جنگاور شیرخواره ای هست هنوز. گریه ی تو وسط خنده ی لشکر گم شد. سوره ای بود سپاهم که تلاوت کردم. آیه ای پشت سر آیه ی دیگر گم شد.

خیمه ی آل الله در فضای مجازی. ثبت انقلاب اسلامی در مصحف فاطمي. ما به مناجات شعبانية امامان و دعاي عرفات حسين بن علي عليهما السلام و صحيفة سجاديه اين زبور آل محمد و صحيفة فاطميه كه كتاب الهام شده از جانب خداوند تعالي به زهراي مرضيه است از ما است. ربنا آتنا فی الدنیا حسنة و فی الاخرة حسنة و قنا عذاب النار.

به خاطر زنان زیادی که می شناسم. به هر کجا که دلت خواست می کنی لانه. و نیستی نگران اجاره ی خانه. چه خوب می شد اگر بال داشتم. همیشه بار گرانی است روی این شانه. تو هم شبیه من اما صبور و کم حرفی. نه مثل این همه گنجشکهای پر چانه. گذشت زندگی ام پای چرخ خیاطی. برای دوختن یک لباس مردانه. دلم خوش است که در چشم دیگران م ردم. من این زنی که پرم از زنان دیوانه. بمان پرنده ی من پیش من نمی مانید. تمام عمر تو و جوجه هات بی دانه. دو ساعت است که خورشید سفره گسترده است. بلند شو پسرم حاضر است صبحانه.

با اشتیاق رویت تو رو به آسمان . هرچشم خیره است ولی ابر ها هنوز. مثل اینکه تو اتاق تهی خونه ت نشسته باشی. تو خونه ی انتهای کوچه بن بست. کوچه هارو یکی یکی بگذره. در نزده بیاد تو خونه. شروع کنه به فحش دادن. که خاک بر سرت چرا این قاب عکس رو زدی به دیوارت. یا اینکه چرا تی شرت آبی پوشیدی. چرا به این چیزا اعتقاد داری. و البته با لحن خیلی بدتر. شفای همه بیماران خصوصا مریض منظور اجماعا صلوات.

می نشینی در دلم چون مشک آب از چشمه سار. چون سرود کوچ ایلی را که در هنگام بار. دختر ایلی نگاهت یک نگاه ساده است. سفره پهن و چای دم گفتی بیا صرف نهار. دختر ایلی شجاعت از وجودت جاری است. دشت و صحرا از تو گوید فصل شخم و کشت و کار. بافه موهای تو هر دفعه ما را می برد. هی هی ات همراه گله این س رود دلنشین. در دل من می نشیند بهتر از هر ساز تار. روسری یعنی که مرگ گ ل و نی یادش به خیر. فصل یخبندان من با تو به آخر می رسد. تاريخ یکشنبه دوم آذر .

نامه ی اعمال امت را. دوشنبه ها و جمعه ها مرور می کند. همین قدر می دانم که دوشنبه. خانه ی مادرش را به آتش کشیده اند.