زندگی فاحشه ایست با ویسکی اضافه. تاریخ چهارشنبه 23 آذر1390 ساعت به قلم از خود بی خودم. ولی در کل میگذریم چون مثل الکل میپریم. تاریخ پنجشنبه 3 آذر1390 ساعت به قلم از خود بی خودم. قرار شده با هم حرف بزنیم. از روزای نبودنت از کادوی تولد و از قول های بی عملت. از اولین حرف اسمت که شده حک روی بازو. از این روزایی که میکنم زندگی و با زور. از اون اولین بوسه روی گونه. از این روزای تنهایی که نمیخوام یادم بمونه. اخه کی فکرشو میکرد بری تو از کنارم. چه جوری روز تولدت رو بدون تو طاقت بیارم.

Retape dans le champ ci-dessous la suite de chiffres et de lettres qui apparaissent dans le cadre ci-contre.

و خدایی که در این نزدیکیس. تو حس شعری و من شاعری بی واژه. سال به سال به روز می شوم. میان کاغذ های پراکنده ی خود قطعه شعری که سال ها پیش گفته بودم را پیدا کردم . من با چشم هایم نگاه شرقی تو را می دزدم. و با ظرافت تو خواهم آمیخت بی آنکه بدانم خود را. آنگاه که پنجره های مهتاب در بطن شب بیدارند. تو پری تنهایی من باش. که در انزوا مبحوس یک فاصله است. و با هر کلمه تو را می بوسم.