به کلبه ی چوبی عاشقانه من خوش امدید. همه ی مداد رنگی ها مشغول بودند. هیچ کسی به او کار نمی داد. یک شب که مداد رنگی ها. توی سیاهی کاغذ گم شده بودند. مداد سفید تا صبح کار کرد. و آنقدر ستاره کشید که کوچک وکوچک و کوچک تر شد. صبح توی جعبه ی مداد رنگی.

حتی از پس ساده ترین احساسات آدمی بر نمی آیند. این واژه های بیهوده ان که افکارم را کوچک نشان می دهند. من آن چیزی نیستم که در این واژه ها خلاصه شده باشم. من فراتر از تمامی این واژگانم. فراتر از افکار و باور های تو. فراتر از منی ت خودم. من چه واژه ی کوچکی ست. در آنسوی واقعیت فراتر از آنچه هستم. پرسه می زنم در حوالی من. در حوالی خود خودم در فراسوی افکارم. و در حوالی انسان هایی که همانند شمارش معکوس تمام می شوند.

سلام به همه ی دوستان خوبم امیدوارم حالتون خوب باشه. این پست ثابت وبلاگ منه اگه نظری دارید که به بقیه پست ها مربوط نمیشه تو این پست بذارید. خوشحال میشم نظرات قشنگتون رو بخونم. نوشته شده در سه شنبه هفتم شهریور 1391ساعت توسط مطهره. گآهی د ل ت ن میخوآه د . دیروز رآ ب ه یآد بیآو ری . ا نگیزه ای ب رای ف ردآ ه م ن دآری . ! و حآل ه م ک ه . گآهی ف ق ط د ل ت میخوآه د . زآنوهای ت را ت نگ د ر آغوش ب گیری . و گوش ه ای ا ز گوش ه ت رین گوش ه ای ک ه می ش نآسی . س لام تﮯ اونایﮯ ڪ ﮧ.