ای که به عالم شدی رشک. یه کاری کن ای شه اشک. شب جنون عشقت بی منتهاست. محرما اذون صحن و سرات. نوای حی علی کرب و بلاست. نوشته شده در شنبه 14 آبان1390ساعت توسط حنیف. به عشق ساقی و مشک و به نام خالق اشک. به یاد قطره قطره گریه کردن های یک مشک. کلمه سالگرد کلمه جالبی است. سالگرد یعنی باید در آن یک سال بگردی! .

خبرهایی داغ داغ از همه چی.

آن گاه که در دنیا از من نشانی نماند. و یاد و نام من. از ذهن و دل آفریدگان پاک گردد. و من چون فراموش شدگان. توضیحات بیشتر در پروفایل مدیریت. یا ابا صالح المهدی ادرکنا. و خداوند عشق را آفرید. دلم را نمی توان گفتن. که هر چه بیشتر گویم. می تازد و ما در. باید کوزه ی خالی صبرمان.

کالبد شکافی جون مرغ تا ذهن آدمیزاد! با من حرف بزن. این جا هم نوشته هایم برایم مهم بود. یکی از وبلاگ ها حذف شده بود.

خدایا دلم ابریست دعا کن تا ببارد. دم دم غروب دلم بهانه گیر شده بود,شمع را روشن کردم خاموش شد,خواستم فانوس را روشن کنم اما نفت نداشت. چشمانم پینه بسته بود بس که گریستم. ناله هایم امواج را پر کرده بود. خاک سینه ام را بسته بود تا آن را نشکنم. سرم را به طرف ضربان قلبم کشاندم. دستانم داشتند سیم های اتصال را وصل می کردند. ضربان تند تر می شد. حرکت خون روی رگ هایم فاصله ای نداشت. چشمانم مانند وقت هایی که او را می دیدم شفاف شده بود. قطره ای اشک داخل فانوس ریخت. چشمانش پر از غم بود.

دریچه ای به سوی ملکوت.

اگر در معرفت یکتا نبودی. دلم بیهوده رسوایت نمی شد. پیاده روی نجف تا کربلا. حالا شاید بشود کمی نفس کشید. خط خطی های رفقا! .