یک روضه ی کوچک! السلام علی الطفل الرضیع. یک تیر و سه شعبه. آخه خیییلی بچه ها رو دوست داره.

سر شما هیچ است و پوچ! شرمنده ام که از غم بی کسی و بی مهری مینالم! وقتی پدری به بخشندگی و بزرگواری شما دارم . و مدام دلم را لگد می کنند.

بی تو یابن العسکری آرام جان گم کرده ایم. حالا بماند در خرابه تا. اين محو يكديگر شدن در اين خرابه. يا اينكه ما را مي پراند يا. اصلا چرا من خواستم پيشم بيايي! بابا شما كه پا نداري تا. سه نقطه! وقتي لبت را زير پاي چوب ديدم. مي خواستم كاري كنم ام ا. سه نقطه! انگشت خود را جمع كرد و ناگهان گفت.

وقتی سرت را روی بالش میگذاری. آنقدر میترسم که دیگر بر نداری. تو آفتاب روشنی در خانهی ما. تو آفتاب روشنی هر چند تاری. فردا کنار سفره با هم می نشینیم. امروز را مادر اگر طاقت بیاری. تو آنچنان فرقی نکردی غیر از این که. آیینه بودی و شدی آیینهکاری. آلاله میکاری و باران میرسانی. آنقدر تمرین میکنی با دستهایت. تا شانه را یک مرتبه بالا بیاری. بگذار گیسویم به حال خویش باشد. اصلا بیا و فرض کن دختر نداری .

هزار بار نوشتم و پاره کردم باز. نیامدی و دلم را ستاره کردم باز. چقدر شعر شدم شعرهای آبی رنگ. ردیف و قافیه و استعاره کردم باز. چقدر سوره شدم آیه آیه دلتنگی. چقدر محض شما استخاره کردم باز. گره به قلب من افتاده صد هزار گره. به اسم اعظمتان راه چاره کردم باز. دلم گرفت از این شهرهای بی موعود. تمام پنجره ها را دوباره کردم باز. هوای کودک بی گاهواره کردم باز.

سخن این است که ما بی تو نخواهیم حیات. غروب جمعه اي ديگر رسيد و چشم انتظاريمان تمام نشد. زمين در غروب آدينه دلگير است و زمينيان دلگيرتر. فانوس چشمان ما را ديگر نوري نمانده كه جاده ي انتظار را به تماشا بنشيند. گوش ما هر لحظه در انتظار است تا خبر پيك تو را در آغوش گيرد. حديث آمدنت آخرين خبر زمين و زمان است. پس با تمام فرسودگي هامان مي مانيم تا بشنويم حديث خوش آمدنت را. باز هم جمعه و باز عصر جمعه.

مهدي صاحب الزمان عجل الله تعالي فرجه. هر گاه شدم اسیر غم می آیی . این جمعه و جمعه های دیگر حرف است. خوش است که جوابش واجب. السلام علیک یا بقیه الله فی ارضه. با سلام ای آقا . روز میلاد شما در پیش است . چشم عالم به دقایق نگران خواهد شد! کوچه ها منتظرند . دشت ها حوصله ی سبزه ندارند دگر .