دلم را ورق می زنم به دنبال نامی که گم شد در اوراق زرد و پراکنده ء این کتاب قدیمی به . شب با گلوی خونین خوانده ست دیر گاه. یک شاخه در سیاهی جنگل به سوی نور فریاد می کشد. مرغ دریا بادبان های بلندش رادر مسیر باد می افراشت! .

دل برگ های درخت احساس اینجا بر زمین می نشینند. گاهی اوقات رفتن آدما ما رو آزار نمیده. آنها تکه ای از وجود ما رو با خود می برند. و من سعی کردم پای این واقعیت های تلخ زندگی م بمونم. بماند که اون خواسته ها چی بوده.

شاه نشین چشم من تکیه گه خیال توست. مردمان زیادی سازهایشان را بر میدارند. تا من عاشقانهترین شعرم را برایت بخوانم. تا تو عاشق یک دسته گل یاس شوی. که تمام دنیا بیدار مانده است. و من دیوانه وار بگویم.

ساعت توسط ا چ . ساعت توسط ا چ . که بند کفشم هی باز می شود. و سر انگشتم را لبه ی کاغذ می برد. که طعم تلخی مانده ته گلویم. جای خالی قاب عکسی را حس می کنم روی دیوار. و حفره ای بزرگ و پرنشدنی را در قلبم. حس میکنم هر لحظه اش. بیهوده از هوا پر و خالی می شوند . ساعت توسط ا چ .

هزار تا چیز دیگه! حس می کنم توو زندگیم بگی نگی جا افتادم.