التماس دعا و طلب حلالیت . نمی دانم چه بنویسم و چه بگویم که در ذهن مبارکتان چیزی جز حق نقشی نبندد. بنا به دلائلی که قابل ذکر نیست این وبلاگ دیگر بروز نمی شود. هرچه گشتم جمله ای رسا تر از این شعر پیدا نکردم. خداحافظ ای برگ پاییزی راه خداحافظ ای بودنت گاه و بی گاه. خداحافظ ای برده ی بیقراری خداحافظ ای ساز ناسازگاری. خداحافظ ای ناشر دفتر درد خداحافظ ای دوری ام در دلت سرد. خداحافظ ای صاحب این دل من تو را می سپارم به این خالق تن.

راهها و پیچ ها و خم ها گذشته اند. و من هنوز در اول راه ایستاده ام. گاهی یه عکس فلاش بک میخوره در پس ذهن. در میان هیاهوی خاطرات زیادی که روزانه در حجم افکارمون ذخیره می . فریادها را همه می شنوند هنر واقعی شنیدن صدای سکوت است. بی صدا زخم زدن بی صدا فریاد .

می گفت از جبهه این قرمز. برای من شده یک جور سمبل قساوت. قرمزی رژ لب ناراحتش میکرد. به همسرش می گفت من تورا همان طور که هستی می خواهم. کوی سبقت را ربوده اند دیگر قرمز. قساوت نیست نماد فرهنگ و کلاس و مدرنیته بودن است و دیگر نمیشود مردانه بودن را در آنها یافت دلم لک زده.