قصه ی دل کندن من از عبور یه غریبه. سرگذشت روزگار سوت وکر یه غریبه. قصه ی بودن و رفتن تا ابد همسفرم شد. وقتی که آیینه پرشد از حضور یه غریبه. میگذرم از شب و باور میکنم که تموم قصه ها پر از غمه. باز دوباره جای زخم بی کسی روی قلبم چشم به راه یه مرحمه. میگذرم از تو که اون غریبه ای اون که تنهاییمو زیر پا گذاشت. آیینه ی قدیمیمو شکست و رفت تا ابد دل منو تنها گذاشت. هرجای دنیا که باشی دل من.

بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که از حادثه عشق تر است. پنجشنبه 15 دیماه سال 1390. لب های باز ما را. یکشنبه 20 آذرماه سال 1390. من اومدم ولی حرفی برای گفتن ندارم. پنجشنبه 14 بهمنماه سال 1389. معتقد به واژه ی زوال نیستم. حرف تازه ای به خاطرم نمی رس. دوشنبه 10 آبانماه سال 1389. پنجشنبه 5 فروردینماه سال 1389. سال نو بر همه مبارک باد. که دست های بخت هر درخت. اگر چه باهار و بارها.

دیروز که گفتی دوس تدارمگفت م نمیشنوم لطفابلندتر! اما امروز که به اروم ی گفت ی دیگه دوست ندارم گفتم هی س چرا داد می زنی. دوست دارم بی نهایت با صداقت تا قیامت.