سکوتم از رضایت هست! بیا تا برایت بگویم. دریچه ای به سوی ملکوت. نوشته های یک برادر کوچکتر. یاد داشت های شخصی احمدی نژاد. هیچ آدابی و ترتیبی مجوی. دارم بر می گردم به خونه م . مثل گذر بود سکوت . امیدوارم دوستان پارسی بلاگی هم تنهام نذارن. جز خوبی از پارسی بلاگ ندیدم . اما بر می گردم به همون اتاق کوچیک و ساده ی خودم . به قصه گو سر بزنین .

حرف هایی که بردل ماند.

تا به حال مطالب زیادی درباره ی اهمیت وحساسیت آن چه که در حوزه ی فرهنگ است شنیده و خوانده بودم ولی عملا ندیده بودم. زود قضاوت نکنید و فعلا فقط فکر کنید. و این هم قسمتی واکنش هایی که دربر داشت.

آنچه هستید شما را بهتر معرفی میکند تا آنچه میگویید. هر وقت می گی دوسم داری 00000. هر وقت می گی دوسم داری 00000. یه سال پیش که بهم گفتی دوسم داری. احساس یه گربه رو داشتم که می خواست بپیچه به دست و پات. شیش ماه پیش که بهم گفتی دوسم داری. احساس یه کفترو داشتم که می خواست پر بزنه تو آسمونا. سه ماه پیش که بهم گفتی دوسم داری. احساس یه قورباغه رو داشتم که می خواست با زبونش بقاپتت.

یا دانشمند باش یا دانشجو یا شنونده و یا دوستدار و پنجمی مباش که هلاک می گردی . احوالات هرچی آدم با معرفت.