سواد خواندن ابر ها را ندارد. تشنه ی قطره ای سلامم. نگاه خسته ی ما را چه خوب می فهمید. دل شکسته ی ما را چه خوب می فهمید. در این زمان که نگفتن صلاح و چاره ی ماست. دهان بسته ی ما را چه خوب می فهمید. ترسم که سر کوی تو را سیل بگیرد. ای بیخبر از گریه مستانهام امشب. از من بگریزید که می خورده ام امشب. با من منشینید که دیوانه ام امشب.

جمعی از دوستان هنری چالوس و نوشهر. گفت آن مي نشوم . شاعرانه های ادبی کانون پرورش فکری دیلم. رقص روی سيم های خاردار. من چای تلخ می نوشم شیرینم. کاش می شد نوشت روی نسیم. يه وبلاگ خيلي ساده وخيلي باحال. گروه فرهنگی وهنری صدف استان بوشهر.

به نام آرامش دهنده ی قلب های شکسته. به عشق تو زنده ام. فقط دوست داشتنی ها وارد شوند. قوی سفید دریاچه رویا ها. تو را من چشم در راهم. بی صداتر از سکوت فرزانه. آبی بمان آرام در قلب من. ادكلن VIP 212 for men. ه نام او که دری.

من از آن روز که در بند توام آزادم. درخت و گل دو دوست صمیمی بودند. دو دوستی که چندین بهار از زندگیشان را در کنار یک دیگر سپری کرده بودند. روزی از روز ها . هر روز عشق در نگاهش بیشتر پیدا می شد تا این که یک روز دوام نیاورد و این احساس را برای گل فاش کرد. گل بعد از شنیدن این خبر پشتش را به درخت کرد و حرفی نزد. فردا صبح درخت به گل سلام داد ولی جوابی از گل نشنید. اما باخود فکر کرد که فردا بهتر خواهد شد. روز ها همین طور گذشت .

این یه آهنگ جدید و قشنگ از دوستم با نام باید برم خواهشن نظر یادتون نره. نمی دونم از کجا شروع کنم قصه تلخ سادگیمو. نمی دونم چرا قسمت می کنم روزهای خوب زندگیمو. اول قصه میشه همه دوسم می دارن. وسط قصه می شه سر به سر من می زارن. تا می خواد قصه تموم شه همه تنهام می زارن. می تونم دو رنگ باشم دل نبازم. می تونم مثل همه یه عشق بادی بسازم تا با یه نیشه زبون بترکه و خراب بشه. میتونم بازی کنم با عشق و احساس کسی.