نوشته شده در تاريخ دوشنبه بیست و دوم اردیبهشت 1393 توسط اسیر خاک. نمیدونم چرا مدتی است دروازه های انتقاد به معبری تنگ آن هم برای عده ای معدود که از جای خاصی هم تغذیه نمیشوند! محدود شده است التبه اونا هم نباید در انتقاداتشون افراطی باشن وگرنه به راحتی آب خوردن حذف میشن! اصلا اوضاع خوبی نیست. آدم وقتی خوب فکر میکنه چطور نماینده رهبر نیز به این ویروس مبتلا میشه میخاد از عصبانیت دق کنه! این یعنی به نشونه اعتراض,شیشه های خونه خود را شکستن! از اولش هم با واریز نقدی یارانه مخالف بودم.

آنقدر مرا از رفتنت نترسان. ماندن به پای کسی معرفت میخواهد نه بهانه. حالا میگویم بلند هم میگویم. امروزه که دارم باهاتون حرف میزنم. نیست پیشم ببینه چه حالو روزی دارم . از همه طرف داغونم از خونواده. حتی از کسی که خیلی دوسش دارم . میدونم فک میکنه همه ی اینا بچه بازیه.

دووووووووووووووووستای گلم من این چند وقت سرم خیلی شلوغه اومدم حتما پست های جدید میزارم. فقط یادت باشد امروز که دختری. در آینده مادر دختر دیگری هستی. و روزی می آید که مادر بزرگ میشوی. ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدی ﺑﺮاﯾﺖ ﭼﯿﺰی ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ.