و خسته در این شهرمو دل. با که توان گفت که غمخواری نیست. زآشنایان کهن یار و پرستاری نیست. یارب این شهر چه شهریست که صد یوسف دل. به کلافی بفروشیم و خریداری نیست. فکر بهبود خود ای دل. باز هم قلم آنچنان که می خواهم با دل. در این میان فقط نظاره گر است. همیشه در زندگی ام عقل حکم فرما بود به جز یک دفعه. ولی حال نه او هست نه احساس او.

خورشید را به سقف اتاقم بیاویزم. تمام کرم های شب تاب را به دیوار اتاقم بچسبانم. تمام فانوس های دریایی را در تاقچه اتاقم بگذارم. نگیر از این دل . هوای تنگ غروب و شب خیابان را. اگر چه پنجره ها را گرفته ای از من. نگیر خلوت گنجشکهای ایوان را.

آدم ها برای هم سنگ تمام می گذارند. اما نه وقتی میان شان هستی. آنجا که در میان خاک خوابیده ای. بی خبر از این که. بعضی حرف ها را نباید زد. بعضی حرف ها را نباید خورد.

دختر خوبیم از بعضی پسرا متنفرم. پایگاه خبری تحلیلی فرزانگان امیدوار.

مثل کبریت کشیدن در باد. من خلاف جهت آب شناکردن را. مثل یک معجزه باور دارم. آخرین دانه ی کبریتم را می کشم در این باد . ورودی پس از چند ماه. سلام دوستای گلم من اومدم. معذرت بخاطر این چند وقتی که نبودم. بدجوری درگیر دانشگاه شده بودم. دلم برا همتون تنگ شده بود. از این به بعد زود زود میام. نگاهم کن که شب گم شه! نگاهم کن که پیدا شم! به تو میبخشم این قلب به تو محتاج مغرورو.