امروز صبح در حالی رفتم سراغ ایمیلم که دائم تو ذهنم کلمه ای بنام تنفر میچرخید. به این فکر میکردم که وقتی ظرف وجودت از چیزی و یا کسی تماما از تنفر پر میشه. دیگه جایی برای مهرورزی باقی نمیمونه و هر چی موج مثبت هم به طرفت میاد. جایی در وجودت پیدا نمیکنه. در همین حال و هواها بودم که متوجه ایمیلی از یک دوست عزیز شدم. ویدئویی بود از برتراند راسل در حال پاسخگویی به سوال آخر یک مصاحبه. حرفهایی بزنند که به مزاج ما خو.

احساسات من قیمتی دارد که تو برای پرداخت آن خیلی فقیری. یه مدت بی خیال این وب شدم اما میخوام دوباره از نو شروع کنم به نوشتن. دلم واسه اینجا خیلی تنگ شده. خیلی این وبم رو دوس دارم خیللیییییی. امیدوارم که دوباره بتونم سرو سامونش بدم.

مثل قطره های باران پاكه ! Lets have some fun. عاشق خدا باش تا معشوق خلق شوي. هرکی یه روز عاشق میشه. هیشکی از عشق سیر نمیشه. سخته به یکی بگی داداش بعد همون داداش بشه بدترین دشمنت! سخته به یکی اععتماد کنی بعد همون طرف از پشت بهت خنجر بزنه! سخته یکی رو دوس داشته باشی ولی اون طرف دوست نداشته باشه! کاش امشب که.