چهارشنبه دوم مهر 1393 . بگذآر س ک و ت قآنون زندگی م ن بآشد. و قتی وآژ ه هآ د رد رآ ن می ف همند. سه شنبه هجدهم شهریور 1393 . قصه ی اشک های ابر. در پس نعره های رعد را. قصه ی اشک های برگ. در دم دم سحر های سرد را. دفن شده در عمق دلش را. قصه ی درد های من. در پس لبخند های گرم را. همه چیز شیرین است! سالی که.

و از آن سخت تر پس زدن تصویر لبخند ها و صدای قهقه ها . پس زدن روز های در کنار شما بودن. فرم تغییر رشته و کارنامه ام را که میگیرم. حرف های خانوم فرشی را که میشنوم کمدم را چک میکنم که خالی باشد. حال اینکه برش دارم و در کمد خودش بگذارم را ندارم. کمی در راهرو ها راه میروم.

باید این روزها معلمی باشد. روی غلط هایم خط بکشد. تمام سیاه مشق های شبانه ام را پاره کند. به آرامش عمیق سنگ حسادت می کنم. به تحمل سکوت طولانی اش. سنگ بودن را برمی گزیدم. سنگ می شدم وسکوت پیشه می کردم. محکم وآرام به خاک تکیه می زدم. نه به شانه های تو.

کلبه ی م ملو از درد های فلسفی. هیچ هم اگر سایه ای داشت ما همان سایه ی هیچیم. 2316; عاشق بی معشوق ऌ. جایی برای خنده وشادی و تفریح. Har an che az del barayad.

ஐ hε Åmάžℓηģ ş σrÿ ஐ. دوست دارم با یه چمدون بزرگ برم . برم به یه جای دیگه . دوست دارم برم یه جایی که هیچ کی رو نشناسم . این که چرا هنوز خودمم نمی دونم ولی یه چیزو می دونم این که آدمایی که نمییشناسنت خیلی مهربون تر از آدمایی اند که سال ها فکر میکردی دوستت دارن . البیه اینم بگم که بعضی ها هم هستن که خودشونو جای دوست جا زدن ولی برات مثل به خواهر می مونند . نوشته شده در بیست و پنجم مرداد ۱۳۹۳ساعت 13 PM. توسط ツ fµµηy ģiŕl ツ. نوشته شده در یازدهم تیر ۱۳۹۳ساعت 0 AM.

چیزی که این روزا با هر بیان دیگه ای تو خیابونا می بینیم. چی میشد این آرزو ظهور اماممون بود. چی میشد هفتاد میلیون قلب با هم دعا می کیردن واسه ظهور اماممون. چشم هایم را می بندم.