مهد عشق که بعضی ها ازش جهنمی درست می کنند. بعد از مدت ها تاخیر در امر نوشتن و دوری از دوستان امروز پست جدیدم را به یاری حضرت حق می نویسم. یکی از عناوین اساسی زندگی بشر خانواده است. در این مورد نکات بسیاری از منظر علوم مختلف بیان شده. اما بنا بر بضاعت و درونمایه دینی خود وظیفه می دانم که مطالبی مهم در این زمینه برای دوستان عزیزم. اما گوشه ای از وظایفمان را با شما مرور می کنم. خانواده خویش را تباه نکنیم.

به نام خدایی که در همین نزدیکی ست. سال ها کودکانه به انتظار بهار نشستیم. غافل از آن که بهارمان تویی. و بی تو فروردین هایمان دی شدند. روزگاری ست آدمک های سر مزرعه شده ایم. دیگر حتی کلاغ ها هم از فریاد سکوتمان نمی ترسند.

ف ق ط ب راش د عا ک نید! مט دیگہ نہ از اومدט کسے ذوق زده میشم. نہ کسے از ڪنآرم بره حوصلہ دارم نآزشو بخرم ڪہ برگرده . مט آدم بے احسآسے نیستم! مט بے معرفت و نآمرد نیستم . چون یہ زمآنے ڪسآیے وارد زندگیم شدט. ڪہ یہ سرے بآورامو نآبود کردט . د ل م ک ما میخواه د . آغ شته به ت و می ش و د. ب ند ب ند وجود م. و قتی د ر ح صار د ستان ت.

دوستان وطن خواه طي يك اقدام شجاعانه اعلام كرد كه به وبلاگ مي آمده اما حسش نبوده نظر بزاره.