تا شده عشق تو در جان معتکف جان ز سودای تو بی جان مانده است. داشتم آرام تا آرام جانی داشتم. جای خالی ام را! نوشته شده توسط معتکف. آه حوای درون دامان آدم میگرفت. مینوشتم شعر یک توده شقایق بود و آه. آشنا دستی ز دست باد مریم میگرفت. مینوشتم شاعری سر در گریبان غروب. میرسیدم تا لب دریا نگاهم بود و موج. انتشار آبی امواج را غم میگرفت. میگذشتم از گلاب کوچهی اردیبهشت.