و نتونستم واسه آپای خوشگلی که کرده بودید بهتون سر بزنم. یه تشکری هم باید از زهرا جون بکنم که تو نبود من میومد به وبلاگم سر میزد. فقط نمیدونم چرا به نظرای بیشترتون جواب نداده یکی طلبش. خودم وقت کنم میام به وبلاگ همتون و نظر میذارم بازم از همه عذر میخوام. بهتره دیگه زیاد پرحرفی نکنم. بریم سراغ آپم ایندفعه که مربوط میشه به جسیکا آلبا.

زندگی دفتری از خاطره هاست. یک نفر در دل خاک. یک نفر همدم خوشبختی هاست. یک نفر همسفر سختی هاست. کار تو پیوستن به اردوگاه خوبی. کار تو وابستن به زیبایی. کار تو لذت بردن ازهرلحظه عمر. کار تو پیکار با تیرگی ها. کار تو بهتر بودن از دیروز. کار تو شیرین کردن فردا.

تو مگه نگفته بودي كه به عشقه من اسيري. زنده هستي به اميدي كه يه روز برام بميري. من مگه نگفته بودم كه تو اين دنيا غريبم. جز تو هيچ كسي نمونده تو يكي نده فريبم. كاش فقط براي يك مرتبه هم كه شد بدوني. نميمونه دنيا اين جور تو همين طور نمي موني. وقتي از هرطرف چشمكي خنجره. دروغ و دو رويي حرف اول و آخره. ديگه نه به هر نگاهي شك ميكنم. تو بگو به هر صدايي شك ميكنم. كي ميگه اون چيزي رو كه تو سر داره. کي ميگه اون چيزي رو كه باور داره. حالا ديگه به سادگي هام میخندم. به هيچ كي و هيچ كسي دل نميبندم.

ای تنها بهونه من واسه زنده موندن. ترن ها مدام سوت می کشند. اما وقتی می خواهی بیایی. و راه های زیر زمینی را نیز. اما من دریاها را پشت سرگذاشتم. که از پشت میله ها می گذرد.